Για την Μαρία Παπαϊωάννου το γένος Ιατρού

Αν θέλετε ακολουθήστε μας, κοινοποιήστε ή κάνετε like:

Πόσο τυχεροί υπήρξαμε όλοι όσοι γνωρίσαμε, ζήσαμε, συνεργαστήκαμε στενά με το ζεύγος του Κώστα και της Μαρίας Παπαϊωάννου.

Έσβησε ήσυχα, κοντά στη Νανώ της, η Μαρία μας, το απόγευμα της Τρίτης 30 Οκτωβρίου.

Διάφορες περιπέτειες υγείας την είχαν κουράσει σωματικά, αλλά το σθένος, η σπιρτάδα, το χιούμορ, η διαίσθηση και η διαύγεια πνεύματος παρέμειναν άθικτα ως την τελευταία της στιγμή.

Σθένος ψυχής και πείσμα την χαρακτήριζαν, διετέλεσε ενεργό μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας, συμμετείχε σε κοινωνικούς αγώνες με επιμονή και ήθος άκαμπτο.

Εργάστηκε για την κατάκτηση της ισότητας των δυο φύλλων, εναντίον της διακίνησης της ανθρώπινης ζωής,  της κακοποίησης παιδιών και ήταν ζωόφιλη.

Σταθερά επί σειρά ετών μερίμνησε για τις κατασκηνώσεις του Οδηγισμού τα καλοκαίρια. Με σοβαρότητα, ευπρέπεια, ενθουσιασμό και πειθαρχία υπηρέτησε το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού (Τοπικό Φιλοθέης).

Η Μαρία μας ήταν οργανωμένη και οργανωτική, συγκροτημένη και ευφυής.

Γελαστή και όμορφη πολύ, με καταγάλανα μάτια.

Ασπάστηκε συνειδητά τις αρχές της Αειφόρου Ανάπτυξης και συνέβαλε στην ίδρυση του καταξιωμένου πια στη συνείδηση όλων των Φιλοθεατών, του Συλλόγου για την Προστασία του Περιβάλλοντος.

Η διάσωση της σεμνής εκκλησίας της Αγίας Φιλοθέης είναι δικό της έργο.

Εργάστηκε ακατάπαυστα και νοιάστηκε με ζήλο.

Τα ταπεινά κυκλάμινα και οι χαρούμενες ανεμώνες, οι παλιές ανθισμένες πασχαλιές, που Ακόμα κοσμούν κάποιους κήπους, τα χαμηλά κρινάκια, η μυρωδιά του χώματος το Φθινόπωρο, οι ανθισμένες πικροδάφνες ήταν η αμοιβή της.

Γελούσε αυθόρμητα, ανοιχτόκαρδα η Μαρία μας. Κοιτούσε και έβλεπε, έβλεπε και συγχωρούσε, ουσιώδης και διακριτική συνάμα.

Πόσες αποκριάτικες αμφιέσεις……. Πρωτότυπες και εύστοχες. Με πόσο κέφι!! Πόσες κατασκευές….

Ταλαντούχος, έραβε, έπλεκε, ζωγράφιζε, έγραφε διηγήματα.

Μεγάλωσε υποδειγματικά τις τρεις κόρες της την Θεανώ την Ελένη και τη Χρυσούλα, κόρες που σήμερα κοσμούν τις οικογένειες που δημιούργησαν, γιατί υπαγορεύονται στα χνάρια τα σοφά της Μαρίας και του Κώστα.

Είμαι σίγουρη ότι ο Θαλής και ο Σταύρος, θα κρατήσουν με τιμή  την οικογενειακή σκυτάλη.

Έφυγαν δυστυχώς οι καλοί μας φίλοι, αλλά στις καρδιές μας ζουν.

Το φως του παραδείγματός τους δε θα σβήσει.

Θα το κρατάμε ανοιχτό όσοι τους αγαπάμε.

Ελένη Παναγιωτοπούλου

τ. Δήμαρχος Φιλοθέης

Αν θέλετε ακολουθήστε μας, κοινοποιήστε ή κάνετε like:

Σχετικές δημοσιεύσεις