Μια στήλη για τα αόρατα… και τα κραυγαλέα…
Της Όλγας Μενεμενόγλου
Δημοτικό Συμβούλιο ή παράσταση;
Συγχαρητήρια (με bold, εισαγωγικά και τυμπανοκρουσίες) σε μερικούς δημοτικούς συμβούλους για τον «σεβασμό» που επιδεικνύουν στον θεσμό του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου! Από τότε που μπήκαν οι κάμερες και μεταδίδονται οι συνεδριάσεις live, κάποιοι τις θεώρησαν για ευκαιρία performance, μετατρέποντας τις συνεδριάσεις σχεδόν σε talent show.
Χωρίς κανέναν σεβασμό προς τον Κανονισμό Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, «ανοίγουν» τα μικρόφωνα αυτοβούλως και ξεκινάνε να αγορεύουν, μαγεμένοι από τον ήχο της φωνής τους. Συμβούλιο είναι κυρίες και κύριοι, όχι podcast, να αναπτύσσει ο καθένας το θέμα που επιθυμεί! Κι αν κάποιος τολμήσει να πει κάτι που δε τους βρίσκει σύμφωνους; Κακό που μας βρήκε! Ξεκινούν τα ντεσιμπέλ και οι επιθέσεις με λεκτικά πυροτεχνήματα.
Φαίνεται πως ο Κανονισμός είναι κι αυτός από τα βιβλία που δεν διαβάζονται ποτέ – όπως οι οδηγίες χρήσης πλυντηρίου.
Χαρά στην υπομονή της
Στην πρόσφατη Ειδική Συνεδρίαση Λογοδοσίας, η Πρόεδρος χρειάστηκε να διακόψει ΤΡΕΙΣ φορές. Παρεμβάσεις φωνές, και κάτι ανάμεσα σε καφενειακό καβγά και τηλεοπτικό πάνελ. Κάποιοι μάλλον νομίζουν ότι δημοκρατικός διάλογος σημαίνει ότι έχει δίκιο όποιος φωνάξει πιο δυνατά. Αν κάποιοι βλέπουν έτσι τον ρόλο τους, ας ξαναδιαβάσουν το manual. Ή έστω, ας τους το διαβάσει κάποιος, πιο μεγαλόφωνα από όσο μιλούν οι ίδιοι.
Η Πρόεδρος Κατερίνα Αλεξοπούλου, με εμπειρία, δυναμισμό και ξεκάθαρη πρόθεση να κρατήσει ισορροπίες και επίπεδο, προσπαθεί να συντονίσει ένα συμβούλιο που κάποιες φορές θυμίζει κοκορομαχία. Δεν είναι εύκολος ρόλος, ειδικά όταν πρέπει να κατεβάζεις τους τόνους, να τηρείς κανονισμούς και να κρατάς σοβαρότητα ενώ γύρω σου παίζεται το επεισόδιο της εβδομάδας. Και επειδή η ίδια είναι δυναμική, σταθερή και —ας μην κοροϊδευόμαστε— ένα από τα πιο «δυνατά χαρτιά» της Δημοτικής Διοίκησης, κάποιοι επιλέγουν να τη χτυπούν συστηματικά. Όχι για τη στάση της, αλλά για την αξία της, θυμίζοντάς μας την γνωστή ρήση «Είναι ο κανών των ανικάνων, τον δυνατόν να κάνουν νάνον».
Η μικρή Πολυάνα ανακαλύπτει τον κόσμο
Στην Συνεδρίαση Λογοδοσίας, ο Γιώργος Παπαχρόνης από το Προάστιο Πρότυπο ζήτησε να ενημερωθεί για την εκκαθάριση των Αρχείων του Δήμου, ερώτημα που απαντήθηκε. Στην συζήτηση επάνω όμως, έγινε λόγος και για την με τον Δήμαρχο Χαράλαμπο Μπονάτσο, να θυμάται ότι αυτή είχε ξεκινήσει από το Ληξιαρχείο και είχε μάλιστα ανατεθεί σε εταιρεία, με προφορική εντολή της τότε Αντιδημάρχου Ελένης Ζέππου. Ναι, καλά διαβάσατε. Χωρίς σύμβαση. Έτσι, με τον λόγο. Με έναν «έλα μωρέ, κάν’ το, είμαστε εντάξει».
Η Ελένη Ζέππου το αρνήθηκε, ο δε Γιώργος Παπαχρόνης αναφώνησε: «Σοβαρή εταιρεία να αναλαμβάνει έργο χωρίς σύμβαση; Δεν το έχω δει ποτέ!». Κι εμείς πέσαμε από τις καρέκλες μας, διότι, αγαπητοί μας αναγνώστες, το έργο αυτό το έχουμε δει και ξαναδεί και, κατά πώς φαίνεται, θα συνεχίσουμε να το απολαμβάνουμε, σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες.
Ο λόγος σου με χόρτασε
Να σας πληροφορήσουμε λοιπόν ότι οι αναθέσεις με προφορικές εντολές ήταν και παραμένουν πάγια τακτική μεν, είναι όμως σαν τον ήλιο του Μαρτίου δε: σου χαμογελούν μέχρι να σε κάψουν. Αφορούν κατά κανόνα διάφορες μικροαναθέσεις για χρειαζούμενα και δίνονται προφορικά με την υπόσχεση ότι η ανάθεση «θα μπει στην επόμενη σύμβαση», γιατί «οι Υπηρεσίες άργησαν» και παρακαλούν τον προμηθευτή «κάν’ το τώρα, γιατί μπλέξαμε» –γνωστό το playlist και παίζεται σε επανάληψη.
Και αφού η εκάστοτε εταιρεία εμπιστεύεται τον λόγο του αναθέτη και εκτελεί την παραγγελία, στο τέλος την αφήνουν κι απλήρωτη. Γιατί; Διότι τυπικά δεν έχει σύμβαση. Κι αφού έχει φάει το φέσι, η εταιρεία που δούλεψε τζάμπα, ακούει κι από πάνω ότι δεν ήταν σοβαρή επειδή τους εμπιστεύτηκε. Ας πρόσεχε!
Όσο για παραδείγματα, ων ουκ έστιν αριθμός. Στις Δημοτικές εκλογές να δείτε τι έγινε: αναμνηστικές πλακέτες που κατασκευάστηκαν, σόμπες που ζέσταναν, catering που τάισε, όλα παραγγέλθηκαν βιαστικά και με προφορικές εντολές και υποσχέσεις και μετά… μην τον είδατε!
Μην μας κρατάτε σε αγωνία!
Κι αφού τα είπαν όλα αυτά, δεσμεύτηκαν ότι το θέμα θα συζητιόταν στην επόμενη συνεδρίαση. Περιμέναμε κι εμείς να μάθουμε ποια ήταν η εταιρεία που ξεκίνησε την ψηφιοποίηση, μείναμε όμως με την απορία. Γιατί η επόμενη συνεδρίαση πέρασε, η Διοίκηση δεν επανήλθε και η Αντιπολίτευση που τόσο είχε εκπλαγεί, άφησε το θέμα στα α(συ)ζήτητα. Σαν την προφορική εντολή ένα πράγμα, που όλοι την ξεχνούν όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού.
Και ενώ το Δημοτικό Συμβούλιο προσπαθεί να βρει ρυθμό μέσα στην ασυνεννοησία, ένα άλλο επεισόδιο, πιο πράσινο αλλά όχι λιγότερο θορυβώδες, ξεδιπλώνεται λίγο πιο κάτω…
Η μάχη των φιστικιών
Το πράσινο είναι ένα θέμα «πιασάρικο» στον Δήμο μας. Το σηκώνει πάντα η εκάστοτε Αντιπολίτευση — με στόμφο και πύρινη ρητορική. Πόσα δέντρα κόπηκαν; Ήταν θαλερά; Ήταν ξερά; Ποιος τα έκοψε και γιατί;
Τώρα το νέο επεισόδιο βρήκε πεδίον δόξης λαμπρό το τεράστιο οικόπεδο στην οδό Δημητρίου Βασιλείου στον Φάρο Νέου Ψυχικού, γνωστό και ως «φιστικιές». Αναρτήσεις και δελτία τύπου, που στάζουν δάκρυα για τα δέντρα που κόπηκαν, δεκάδες τον αριθμό, που εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Και δεν πρόλαβε να κινηθεί κανείς. Ούτε υπηρεσίες. Ούτε αστυνομία. Ούτε ΥΔΟΜ.
Μην φανταστείτε ότι ήρθε κάποιος ξυλοκόπος με τσεκούρι και μαύρη κουκούλα, τουναντίον. Επρόκειτο για εταιρεία που με σχέδιο, ταχύτητα και προϋπολογισμό, έφερε εις πέρας το έργο που είχε αναλάβει. Πήγε, έπραξε, έφυγε. Ο Δήμος εμφανίστηκε επί τόπου, προσπάθησε να σταματήσει τις εργασίες, ήταν όμως αργά. Οι φιστικιές είχαν ήδη σωριαστεί. Οι ρίζες, για λίγες μέρες, έμειναν να μας θυμίζουν τα δέντρα που κάποτε έστεκαν εκεί. Μετά, πέρασε η μπουλντόζα και τις ισοπέδωσε.
Υπάρχει περιθώριο αντίδρασης;
Για κάποιους η ιστορία αυτή αποτελεί μία ακόμα ευκαιρία να βγάλουν τις γνωστές αντιπολιτευτικές τους κορώνες. Για όποιον όμως ενδιαφέρεται να δει την ουσία του προβλήματος, τα καίρια ερωτήματα είναι άλλα.
Όταν μιλάμε για ιδιωτική περιουσία (γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι περί αυτού πρόκειται και όχι για ιδιοκτησία του Δήμου), ο ιδιώτης μπορεί να κόψει τα δέντρα που βρίσκονται στο οικόπεδό του, βγάζοντας μία άδεια εργασιών μικρής κλίμακας. Η έκδοση προϋποθέτει μία τυπική αιτιολόγηση, ένα παράβολο και ολοκληρώνεται ψηφιακά με αυτοματοποιημένες διαδικασίες. Εν προκειμένω, αυτό δεν έγινε. Έτσι ο Δήμος βρέθηκε προ τετελεσμένων γεγονότων. Με την διαπίστωση της παράβασης, το μόνο που μπορούσε να γίνει, ήταν να επιβληθεί το σχετικό πρόστιμο. Που ακόμα και αυτό όμως, ο Νόμος προβλέπει ότι μειώνεται εάν, έστω και εκ των υστέρων, εκδοθεί η σχετική άδεια. Έτσι, στο τέλος της μέρας το εάν ο ιδιώτης έχει ενεργήσει νομίμως ή όχι, λίγη σημασία έχει: το πράσινο χάθηκε.
Τσιμέντο να γίνει
Ο ιδιώτης λοιπόν ήταν διαβασμένος. Ήξερε πώς να κινηθεί γρήγορα, εκεί που το κράτος κολλάει σε διαδικασίες. Εμείς λοιπόν, που ενδιαφερόμαστε για την μεγάλη εικόνα, διαπιστώνουμε ότι το πράσινο υπονομεύεται από τον ίδιο τον Νόμο, που ουσιαστικά αφήνει το πεδίο ελεύθερο στον κάθε ιδιώτη, να κάνει ό,τι του καπνίσει περίπου, χωρίς σοβαρές συνέπειες. Διότι εάν για παράδειγμα ο Νόμος απαγόρευε την ανέγερση οικοδομής σε οικόπεδο στο οποίο έχει κοπεί έστω και ένα δέντρο, χωρίς να έχουν τηρηθεί όλες οι διαδικασίες και να έχουν ληφθεί οι αναγκαίες εγκρίσεις, ο κάθε ιδιώτης θα το σκεφτόταν πριν φέρει τα πριόνια του.
Κατά τα άλλα, έχουμε βαρεθεί να ακούμε ότι το περιβάλλον αποτελεί προτεραιότητα για την Πολιτεία. Γιατί στην πράξη, βλέπουμε να το διαχειρίζονται σαν εμπόδιο και να βρίσκουν χίλιους δυο τρόπους για να το εξαφανίσουν.
Ξεπεράστηκε κάθε όριο
Κι εκεί που τελείωσε το Συμβούλιο και ετοιμαζόμασταν να πάμε στα σπίτια μας, «μπαμ! ηκούσθη στον αέρα», ή μάλλον στον προθάλαμο της Αίθουσας Συνεδριάσεων.
Τι είχε συμβεί; Μια έντονη φραστική αντιπαράθεση ανάμεσα στον Πρόεδρο του Συλλόγου Ιδιοκτητών Γιώργο Λιαπή και τον πρώην Δήμαρχο Νέου Ψυχικού και άμισθο σύμβουλο του νυν Δημάρχου, Παντελή Χαροκόπο, εξελίχθηκε σε προπηλακισμό. Αιτία, απ’ ό,τι πληροφορηθήκαμε, μια διαφωνία σχετικά με τις «Φιστικιές». Μέσα σε δευτερόλεπτα δημιουργήθηκε ένταση και ο κύριος Χαροκόπος δέχτηκε χτύπημα -άλλοι λένε ένα, άλλοι τρία- στην πλάτη, που τον έκανε να αντιδράσει σπρώχνοντας τον επιτιθέμενο προς την τζαμαρία. Επενέβησαν οι παρόντες δημοτικοί σύμβουλοι και Αντιδήμαρχοι και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
Κι έμεινε ο Παντελής Χαροκόπος, ένας άνθρωπος θεσμικός, με τεράστια εμπειρία, να προσπαθεί να συνέλθει από την ένταση. Άναυδοι οι παρευρισκόμενοι, δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν, με την πρώην Αντιδήμαρχο Ελένη Ζέππου, να φωνάζει με γνήσια αγανάκτηση: «Ντροπή, Γιώργο. Χτύπησες τον Δήμαρχο!».
Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιες συμπεριφορές. Όποια κι αν είναι η αιτία, κανείς δεν έχει δικαίωμα να χειροδικεί. Δεν είναι «νεύρα». Είναι σωματική επίθεση.
Ντράπηκε κι η ντροπή
Δυσκολευτήκαμε να ανατρέξουμε στο περιστατικό αυτό, γιατί ειλικρινώς ντρεπόμαστε που το αναπαράγουμε. Όμως στην δημοκρατία δεν υπάρχει χώρος για βία, ούτε με λόγια, ούτε με πράξεις. Και δεν μπορεί να γίνει δεκτή καμία δικαιολογία. Αυτό που συνέβη πρέπει να καταδικαστεί από όλους. Ούτε επιτρέπεται να επαναληφθεί, ούτε βέβαια και να περάσει στα ψιλά.
Από καρδιάς, Καλή Ανάσταση!
Φτάσαμε αισίως και στο Πάσχα. Η συντακτική ομάδα αυτής της εφημερίδας, που επί 25 συναπτά χρόνια διατηρεί μια ανοιχτή συζήτηση με τον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά, σας εύχεται Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάσταση με υγεία, δύναμη, αγάπη και καθαρή ματιά.
Καταλαβαίνουμε ότι κάποιες φορές τα λόγια μας πονάνε ή στενοχωρούν. Σχολιάζουμε όμως τις συμπεριφορές, τις αποφάσεις, τα λάθη και το πώς αυτά επηρεάζουν τη ζωή όλων μας. Η στήλη δεν γράφεται για να είναι αρεστή. Γράφεται για να προβληματίζει. Για να κρατάει τον καθρέφτη απέναντι στην εξουσία, αλλά και στον καθένα μας.
Καλή Ανάσταση!
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το top-nea.gr με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
