Μια αναντικατάστατη απώλεια
Η Αγγελική Πουλοπούλου, η εκπαιδευτικός που από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπηρέτησε στα σχολεία του Νέου Ψυχικού (1ο και 2ο Λύκειο, 2ο Γυμνάσιο),
Δυστυχώς δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας
Η ασθένεια – μάστιγα της εποχής μας φρόντισε να στερήσει από όλους μας έναν άνθρωπο που, όλα αυτά τα χρόνια που την γνωρίσαμε, είχε επωμισθεί πολλαπλούς ρόλους κοινωνικής προσφοράς πέραν της ιδιότητάς της ως εκπαιδευτικού.
Μητέρα, Δασκάλα, Φίλη, Ψυχολόγος και πολλά άλλα όχι μόνο για τα βιολογικά της παιδιάαλλά, όσο και αν ακούγεται υπερβολικό, για όλους τους ανθρώπους που είχαν την ανάγκη της και πρωτίστως για τα άλλα της παιδιά, τους ΜΑΘΗΤΕΣ της.
Επτά άνθρωποι που την έζησαν από κοντά, άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί της στην εκπαίδευση , από διαφορετική θέση ο καθένας όπως θα καταλάβετε, αλλά και ο πατέρας Γεώργιος από τον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας, μίλησαν στην κηδεία της, περιγράφοντας με απλά λόγια την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και την προσφορά της :
Γεώργιος Ηλιόπουλος, Διευθυντής του 1ου Γενικού Λυκείου Νέου Ψυχικού
«…Η Αγγελική, όπως μου είχε εμπιστευθεί, κρατούσε βαθιά μες στην ψυχή της την πολύτιμη παρακαταθήκη του πατέρα της, να είναι με τη μόρφωσή της πρώτα χρήσιμη στην κοινωνία και ύστερα στον εαυτό της. Ο πλησίον για την Αγγελική ήταν μια έννοια που δεν γνώριζε μικρόψυχους περιορισμούς, περιλάμβανε και τον συνάδελφο, και τον μαθητή, και τον απόφοιτο, και τον γονιό, και το στέλεχος της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, τον άπορο και τον άστεγο της γειτονιάς ….. »
Γιάννης Περλεπές, π. Διευθυντής του 1ου Γενικού Λυκείου Νέου Ψυχικού
«…. Ήσουν δυνατή, δραστήρια, αισιόδοξη, αγαπούσες τη ζωή και αγωνιζόσουν με πάθος για τις αξίες της.
Αγαπούσες τα παιδιά, τα υποστήριζες, τα καθοδηγούσες, σε ακολουθούσαν, σε αγαπούσαν, ήσουν η «μανούλα τους».
Μία αληθινή Δασκάλα και Παιδαγωγός. Δίδασκες επιστήμη, ήθος, λιτότητα, αξιοπρέπεια, συνέπεια, μετριοπάθεια, ανθρωπιά. Ακούραστη, δεν ήξερες τι θα πει ωράριο, αργία, καλοκαίρι, διακοπές….»
Δημήτρης Αλεξίου, (απόφοιτος 1ου Λυκείου)
Πόσο δύσκολο, αλήθεια, είναι να μιλήσουμε για εσάς μια τέτοια ώρα!
Πέρα από καθηγήτρια μας ήσασταν πάνω από όλα μητέρα μας.
Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τους κόπους και τις θυσίες που κάνατε για εμάς
και τη δύναμη που πάντα λέγατε ότι αντλούσατε από εμάς όταν ήμασταν δίπλα σας. Δυναμική, καλόκαρδη, χαρούμενη, αισιόδοξη, είναι κάποιες από τις λέξεις που μπορούν να σας χαρακτηρίσουν.
Σας ευχαριστούμε για όλες τις όμορφες στιγμές που μας χαρίσατε στο Λύκειο.
Σας αποχαιρετούμε όλοι με πολλή αγάπη και με ένα στίχο από το αγαπημένο σας τραγούδι: «Μαύρα μου μάτια και αγαπημένα και πως περνάτε χωρίς εμένα».
Νικόλαος Μπενάκης, μαθητής της Β΄τάξης
Άν δάσκαλος σημαίνει ότι αγαπώ τα παιδιά, τότε στην περίπτωσή σας ισχύει και με το παραπάνω.
Γιατί ήσασταν για εμάς όχι μόνο καθηγήτρια αλλά και μάνα.
Μόνο αγάπη σας άξιζε και ένα μεγάλο φιλί σαν αυτό που μας δίνατε κάθε πρωί πριν χτυπήσει το κουδούνι και αρχίσει το μάθημα. Κι ότι κι αν γινόταν, εσείς πάντα δίπλα μας, μαζί μας.
Να μας προστατέψετε, να μας αγκαλιάσετε και να μας βοηθήσετε σε ότι πρόβλημα είχαμε.
Κυρία Πουλοπούλου, ο θάνατος σας αφήνει ένα τεράστιο κενό σε όλο το σχολείο.
Εκ μέρους όλου του 1ου Λυκείου που τόσο πολύ αγαπήσατε και πασχίσατε για την πρόοδο μας, σας αποχαιρετώ.
Πατέρας Γεώργιος, Πρεσβύτερος του Ι. Ν. Αγίας Σοφίας
« …… Θα ήθελα τούτη τη στιγμή ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, να φανερώσω και να μοιραστώ με όλους κρυφές πράξεις και πτυχές της προσωπικότητάς της που αναδεικνύουν το θεάρεστο έργο ενός ζωντανού, χαλκέντερου, ακούραστου, μοναδικού και χαρισματικού εκπαιδευτικού, σε μια τραυματισμένη από έλλειψη αγάπης, κατανόησης και αλληλεγγύης κοινωνία.
Ήταν μία παιδαγωγός που ακτινογραφούσε τον μαθητή ολόκληρο και προσέφερε ό,τι καλύτερο είχε σε θεραπεία χωρίς να κοιτά ρολόι και αργίες.
Πόσα παιδιά άνοιξαν τα φτερά τους και πέταξαν μακριά από επικίνδυνα πάθη και ουσίες εξαιτίας της. Πόσα παιδιά κράτησε από το χέρι σφιχτά λίγο πριν πέσουν στον γκρεμό;
Πάτερ, του παιδιού αυτού χώρισαν οι γονείς του, πώς θα το αγκαλιάσουμε; Το παιδί αυτό έχασε τη μητέρα του, να το στηρίξουμε. Πάτερ, αυτό το παιδί, έμαθα ότι οι γονείς του δυσκολεύονται και παλεύουν οικονομικά, πώς θα βοηθήσουμε; Πάτερ, πώς θα κάνουμε αυτό το παιδί να απαλλαγεί από αυτήν την ουσία, είναι καλό παιδί, αξίζει να το βοηθήσουμε. Μα ακόμα και για τα πιο απλά, τα πρακτικά… για μια εκδρομή που δεν είχαν να πληρώσουν οι μαθητές…. Η Αγγελική ήταν ένας ενωτικός χαρακτήρας που ήθελε τη συνεργασία για το καλό όλων και το πετύχαινε με μαεστρία. Σχολείο-ενορία-δήμος-φορείς.
Κυνηγούσε την ποιοτική παιδαγωγική μέθοδο……»
Κάποιες φορές τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν την αξία ενός ανθρώπου σαν την Αγγελική και τη θλίψη που προκαλεί η απώλειά της.
Ακόμα και η ρήση : « ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ », πιστέψτε με, έχει και τις ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ της.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
