Εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε τι βλέπεις;
Μέχρι πρότινος είχα το “θεα-ματικό” προνόμιο να απολαμβάνω, από το σπίτι της κόρης μου, την προεξάρχουσα λευκότητα του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου, στο Νέο Ψυχικό.
Με την κατανυκτική γιορτή των εγκαινίων που οργάνωσε ο πατήρ Μιχαήλ, προϊστάμενος του Ναού και χαρισματικός πνευματικός άνθρωπος όπου είχα την τιμή να παρευρεθώ, το προνόμιο αυτό μετατράπηκε σε συχνή, απτή και ψυχική προσέγγιση.
Στην αστραφτερή λευκότητα του ιερού χώρου, που δύναται να αναχαιτίζει όποιο μαύρο μας απειλεί, αντικατοπτρίζεται τώρα, ακόμα πιο καθαρό, το ύψιστο έργο που επιτελείται εντός του και εκτός μας.
Κική Δημουλά
Αγαπητοί μου φίλοι!
Συντάσσω αυτές τις λέξεις, που θα διαβάσετε, ώστε να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου.
Πριν περίπου σαράντα ημέρες αποφασίσαμε να δραστηριοποιηθούμε ως Ενορία μέσω αυτής εδώ της εφαρμογής και μέσω την νέας ιστοσελίδας του ναού μας, αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος επικοινωνίας. Κλεισμένοι όλοι στα σπίτια, άρχισαν να διαμορφώνονται νέες καταστάσεις και να εμφανίζονται νέες ανάγκες.
Εγώ, ως το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από την οθόνη που τώρα κοιτάτε, λαμβάνοντας τα μηνύματά σας, τα τηλεφωνήματά σας κ.λπ. διαμόρφωσα το πρόγραμμα και την θεματολογία των αναρτήσεων. Ομολογώ πως ήταν κοπιαστικό, αφού μερικές ημέρες ξεπερνούσα τις δέκα ώρες προετοιμασίας…
Τούτο συνέβη διότι έπρεπε να διαλέξω θέματα, που δεν θα βρίσκατε εύκολα στα διαθέσιμα ΜΜΕ. Αφού κατέληγα στο θέμα μετά έπρεπε να διαλέξω ή να γράψω τα κείμενα και να παρακολουθήσω αρκετά video, ώστε να είμαι σίγουρος για την ποιότητά τους. Εν συνεχεία έπρεπε να λάβω υπ’ όψιν ότι δεν είστε όλοι την ίδιας ηλικίας, των ιδίων ενδιαφερόντων, του ιδίου φύλου, οπότε αυτό περιέπλεκε την κατάσταση. Μετά άρχιζε η δοκιμαστική ανάρτηση σε άλλη επαφή, ώστε να κάνω τις διορθώσεις κ.λπ.
Πολλοί από εσάς μου στέλνατε υλικό και κάνατε προτάσεις! Χωρίς την βοήθειά σας δεν θα είχαμε καταφέρει πολλά πράγματα. Θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη εάν κάποιες στιγμές έγινα κουραστικός και να σας ευχαριστήσω για τα τόσα πολλά μηνύματα στήριξης και ευχαριστιών, που μόνο συγκίνηση μπορούν να προκαλέσουν…
Ευελπιστώ όλο αυτό το σώμα των αναρτήσεων της περιόδου του εγκλεισμού λόγω πανδημίας, να το αποθηκεύσουμε σε κάποιο μέσο και να σας το διανείμουμε ως ενθύμιο.
Για εμένα ήταν μια συναρπαστική εμπειρία και πιστέψτε με ένιωθα ότι είμαστε μιά μεγάλη παρέα, μια οικογένεια όπου εφαρμόζουμε το “αδελφός υπ’ αδελφόν βοηθούμενος, ως πόλις οχυρά”! Ήθελα να μην στερηθεί κανείς μας την έννοια της Ενορίας που μεριμνά για όλους και ανά πάσα στιγμή!
Σημαντικό ρόλο στο να αναλάβω αυτή την δράση έπαιξε ένα περιστατικό που συνέβη λίγες εβδομάδες μετά από τα Εγκαίνια του Ναού μας, στις 6 Μαϊου 2017.
Παρούσα στον Εσπερινό ήταν η ποιήτρια Κική Δημουλά! Θυμάμαι που αγκαλιαστήκαμε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και μου είπε πόσο συγκινημένη ήταν! Λίγες εβδομάδες αργότερα έλαβα στο e mail μου ένα μικρό, αλλά προφητικό κειμενάκι γραμμένο από την ποιήτρια.
Στο κείμενο αναφέρει ότι τώρα πια, μετά τα Εγκαίνια, γίνεται ξεκάθαρο το ύψιστο έργο που επιτελείται εντός του ναού μας, του οποίου η αστραφτερή λευκότητα δύναται να αναχαιτίσει όποιο μαύρο μας απειλεί!!!…
Εγώ διαβάζοντάς το, το κράτησα και περίμενα να δω πότε και εάν θα επιβεβαιωθεί ο λόγος της ποιήτριας…
Η Κική Δημουλά έγραψε αυτό το κειμενάκι για να μου δώσει δύναμη, όταν θα την χρειαζόμουν για να μπορέσω να στηρίξω με την σειρά μου και εσάς. Και η ώρα που το μαύρο απείλησε την αστραφτερότητα του σπιτιού μας, του ναού μας, την δική μας, ήρθε, αλλά δεν άντεξε, γιατί αυτό που λέει η ποιήτρια, το λέει και ο ευαγγελιστής “η σκοτία το φως ου κατέλαβεν”.
Έτσι λοιπόν έχουμε μια προίκα που λειτουργεί ως όπλο επιβίωσης. Αποφάσισα ότι έπρεπε να δικαιώσω τις προσδοκίες της ποιήτριας, που μετά θάνατο αποδείχθηκε και προφήτις!
Το κείμενο ανήκει σε όλους σας και το δημοσιεύουμε σήμερα που γίνεται μια νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα, με πολλά μαύρα που θα έλθουν, αλλά ανίσχυρα να μας καταλάβουν.
Το κείμενο, όπως βλέπετε στην ως άνω εικόνα, πλαισιώνει ζωγραφική παράσταση από την ζωγράφο Πηγή Ζερβουδάκη. Απεικονίζεται ο ναός του Αγ. Γεωργίου, αγέρωχος και απαστράπτων, πλαισιούμενος από θάλλοντα δένδρα και ανθισμένα λουλούδια.
Μια ανθρώπινη παρουσία προβάλει, ώστε να μας θυμίζει το μάθημα της επιδημίας, ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων! Και είπαμε να είναι μια γυναίκα, αφού η γυναίκα είναι η Πηγή της Ζωής, είναι η ελπίδα, το καταφύγιο, ο προμαχών των μικρών και των μεγάλων…
Είναι η μητέρα ή η γιαγιά, που δεν έχουμε πια, άλλα το πρόσωπό τους φυλάσσεται, ως κάτι πολύτιμο στην απαστράπτουσα φωτεινότητα του ναού. Εξάλλου και η ποιήτρια είναι γυναίκα.
Η παρουσία της γυναίκας αλληλεπιδρά με τον ναό. Τον συνδέει με την ζωή. Χωρίς την γυναίκα, ο πίνακας αποτελεί φωτογραφία του εγκλεισμού… νέκρα… θάνατος… απελπισία…
Η γυναίκα δεν είναι φαιδρή… είναι φωτεινή προστατευμένη από το μαύρο, όπως γράφει το κείμενο…
Λοιπόν μας αναμένει δουλειά πολύ…
Καλημέρα σε όλους!
π. Μιχαήλ
