ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Είμαι ο Μπρέλλας Γιώργος, αδερφός της Δάφνης Μπρέλλα, ενός εκ των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών. Θα ήθελα να μεταφέρω την είδηση ότι η υγεία της αδερφής μου Δάφνης εξελίσσεται προς το καλύτερο και σήμερα παίρνει εξιτήριο από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας. Το γεγονός αυτό μας χαροποίησε ιδιαίτερα οικογενειακά, παρόλα αυτά θα ακολουθήσουν και άλλες εξετάσεις μετέπειτα, για τις οποίες εξακολουθούμε να αγωνιούμε.
Με αφορμή αυτό θα ήθελα να εκφράσω και τις ευχαριστίες μου σε όσους συνέδραμαν στη διάσωση της αδερφής μου.
Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω τους δύο αντιπλοιάρχους του πολεμικού Ναυτικού Πάρη Καλαβρυτινό και Δημήτρη Κατσαούνη, πού είναι οι δύο άντρες οι οποίοι βρέθηκαν πρώτοι στο σημείο όπου βρισκόταν η αδερφή μου, την έβγαλαν από την φωτιά και ουσιαστικά της έσωσαν τη ζωή. Ήταν εκείνη η στιγμή, όπως μου εξομολογήθηκε η αδερφή μου, που τα είχε παρατήσει, είχε πει στον εαυτό της ότι θα πεθάνει, είτε από τις φλόγες, είτε από τις αναθυμιάσεις. Τότε εμφανίστηκαν αυτοί οι δύο άντρες και την τραβήξαν. Την τράβηξαν μακριά από τις φλόγες, ρίσκαραν τη ζωή τους ενώ βρισκόταν εκτός υπηρεσίας, το έκαναν ανιδιοτελώς, θα μπορούσαν σκεπτόμενοι τα παιδιά τους, να μην βρεθούν καν μπροστά στο φλεγόμενο βαγόνι. Όποιος είναι πατέρας γνωρίζει πολύ καλά αυτό που λέω. Δεν ξέρω αν η λέξη ηρωική μπορεί να προσδιορίσει απόλυτα το μεγαλείο αυτής της πράξης. Είναι σίγουρα κάτι παραπάνω, κάτι που δεν μετριέται με μετάλλια επαίνους και με τιμές. Είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από ήρωες… Αυτοί οι δύο άντρες ήρθαν και με επισκέφτηκαν στη Λάρισα και είναι σχεδόν σε καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία μαζί μας. Τους αγαπάμε και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ, εγώ και όλη η οικογένειά μου.
Έπειτα να ευχαριστήσω τον Γιάννη Αντώνογλου, ο οποίος της έδινε κουράγιο όλη αυτή την ώρα που ανέμεναν τα ασθενοφόρα να τους μεταφέρουν και με τη χρήση του τηλεφώνου του, η Δάφνη ειδοποίησε τη μητέρα μου, ώστε να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας από την Αθήνα για τη Λάρισα και να είμαστε από την πρώτη στιγμή δίπλα της.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον υπαστυνόμο Αντώνη Κουφουντούρα, ο οποίος συνέδραμε και αυτός στην διάσωση της, αλλά και στην περίθαλψη του σκύλου της, την Τάβη, καθώς τη μετέφερε στο αστυνομικό τμήμα των Τεμπών, όπου και από εκεί την παρέλαβα την ίδια νύχτα. Ένα ακόμη μεγάλο ευχαριστώ στους τραυματιοφορείς, τους οποίους δεν κατάφερα να γνωρίσω ακόμη, καθώς η αγωνία και οι συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν, ήταν δύσκολο το έργο τους, ο υπαστυνόμος Αντώνης, με τον οποίο βρισκόμαστε τακτικά στη Λάρισα και είμαστε πλέον φίλοι, με έχει ενημερώσει για το μη προσβάσιμο του σημείου και τη δυσκολία να κινηθεί φορείο στο συγκεκριμένο μέρος. Τα ασθενοφόρα έπρεπε να κατέβουν σε δύσβατο δρόμο ώστε να την περισυλλέξουν και τα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονταν εκεί.
Να ευχαριστήσω επίσης τους ιατρούς, κύριο Γαρούφαλη που εκτέλεσε το χειρουργείο διάσωσης, καθώς η αδερφή μου είχε εσωτερική αιμορραγία λόγω ρήξης ήπατος και έπειτα τον κύριο Χριστοδουλίδη που ανέλαβε το δεύτερο χειρουργείο το οποίο υπεβλήθη. Τότε έγιναν ταυτόχρονα και τα ορθοπεδικά της χειρουργεία, από τον κύριο Καραχάλιο, που χάρη σε αυτόν και την ομάδα του μπορεί να σηκωθεί αυτή την στιγμή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον προσωπικό μου φίλο και συμμαθητή Βασίλη Αμπράζη ιατρό της ορθοπεδικής κλινικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Λάρισας, ο οποίος από την πρώτη στιγμή ήταν κοντά στην αδερφή μου.
Να ευχαριστήσω ξεχωριστά και τους γιατρούς της μονάδας εντατικής θεραπείας του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Λάρισας, όλη την ομάδα του κυρίου Ζακυνθινού που κατάφεραν να κρατήσουν στη ζωή την αδερφή μου, σε ένα δύσκολο αγώνα που κράτησε 20 και πλέον μέρες. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ, πραγματικά μέσα από την καρδιά μου στον κύριο Ματζαρλή και ένα μεγαλύτερο ακόμα στην Κωνσταντίνα Δεσκάτα που χειρίζονταν παράλληλα εξίσου άριστα την υγεία της αδερφής μου αλλά και τη δυσκολία της επικοινωνίας με εμένα και τη μητέρα μου. Το αναγνωρίζω και τους βγάζω το καπέλο, γιατί πρέπει να ξέρετε όλοι, ότι οι πιο τραγικές φιγούρες από όλο αυτό το συμβάν είναι οι συγγενείς πρώτου βαθμού των ανθρώπων που βρίσκονται στη ΜΕΘ και είναι αυτοί που χρήζουν τη μεγαλύτερη προσοχή. Εδώ θέλω να δώσω τις καλύτερες ευχές μου και την αγάπη μου στη μαμά και στον μπαμπά της Μυρσίνης.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο το νοσηλευτικό προσωπικό και τους φυσικοθεραπευτές της ορθοπεδικής κλινικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Λάρισας που βοήθησαν και αυτοί στη βελτίωση της σωματικής αλλά και ψυχικής υγείας της αδερφής μου. Να ευχαριστήσω την ψυχολόγο την κυρία Αμαλία και την κυρία Μαίρη από την κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου για τη συνδρομή τους σε όλη αυτή την προσπάθεια. Ευχαριστώ επίσης την προσωπική μου φίλη Γώγου Βανέσα ιατρό της ΜΕΘ στο Σωτηρία, που κάθε μέρα με βοηθούσε να μεταφράζω τα λόγια των γιατρών της μονάδας. Τον προσωπικό μου φίλο ψυχίατρο Παπουτσή Βαγγέλη για τις συμβουλές του όλο αυτό το διάστημα.
Να ευχαριστήσω όλους τους φίλους και συγγενείς, καθένα προσωπικά που μας στάθηκαν αυτές τις δύσκολες στιγμές με όποιον τρόπο μπορούσαν, όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους και ένα πιο μεγάλο ευχαριστώ στο θείο μου Κωνσταντίνο Τασία που δεν μας άφησε στιγμή μόνους, αλλά και στη θεία μου Νάνσυ Τζιβάρα.
Τον φίλο πλέον Εντμιρ Ντρίστι και όλη την οικογένειά του που τα περάσαμε μαζί όλα καθώς ο γιος τους Roberto, είναι παρέα με τη Δάφνη από τη στιγμή της σύγκρουσης, έπειτα στη ΜΕΘ στο δίπλα κρεββάτι και τέλος στο δίπλα δωμάτιο στην ορθοπεδική κλινική. Οι δύο οικογένειες μοιραστήκαμε, αλληλοβοηθηθήκαμε, δίναμε κουράγιο ο ένας στον άλλο και έτσι δεθήκαμε στην ίσως πιο δύσκολη φάση της ζωής μας.
Να ευχαριστήσω επίσης για την ανιδιοτελή και χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, οικονομική τους συνεισφορά, την τραγουδίστρια κυρία Πάολα και τους συλλόγους αποστράτων της αστυνομίας με πρωτοβουλία της Ένωσης Συνταξιούχων Αστυνομικών Καρδίτσας, συναδέλφων του πατέρα μου, που δεν είναι εν ζωή.
Να ευχαριστήσω την Πολιτεία για τη συνδρομή της, όσον αφορά τη διαμονή μας στη Λάρισα, στο ξενοδοχείο Imperial, αλλά και ξεχωριστά τον όμιλο GRECOTEL για την ευγενική και διακριτική προσφορά τους. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στην υφυπουργό κυρία Ράπτη Ζωή, που βάσει και της ιδιότητας της, στάθηκε δίπλα μας καθ΄ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας της αδερφής μου. Ελπίζω η πολιτεία να πράξει ανάλογα, για την αποκατάσταση της και την ορθή επανένταξη της στην κοινωνία μετά από όλο αυτό.
Τέλος θέλω να σας αναφέρω ότι είμαι βαθιά συντετριμμένος από τον άδικο χαμό του αγαπημένου γαμπρού μου, θείου της κόρης μου και επί 16 χρόνια συντρόφου της αδερφής μου Βαΐου Βλάχου. Περάσαμε το τελευταίο του τριήμερο μαζί. Θείε Βάιο μας λείπεις…
Ευελπιστώ η Δικαιοσύνη να μεριμνήσει ώστε να αποδοθούν ευθύνες στους υπαίτιους αυτής της τραγωδίας, ώστε να βρουν δικαίωση οι οικογένειες όλων των θυμάτων.
Μέχρι αυτή τη στιγμή έχουμε κρατήσει μια διακριτική στάση όσον αφορά την εξέλιξη της υγείας της αδερφής μου, σαν οικογένεια. Προσωπικά πιστεύω ότι όλα αυτά αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα της ιδίας και από την ίδια εξαρτάται αν θέλει κάποια στιγμή, όταν θα αισθανθεί πιο δυνατή να μιλήσει περεταίρω για όλα αυτά που της συνέβησαν. Παρακαλώ μην αναδημοσιεύεται ψευδείς ειδήσεις του τύπου, «έχει κρανιοεγκεφαλικες κακώσεις», είτε αναληθή στοιχεία που δεν έχουμε προβάλει η οικογένεια. Είναι άσχημο, για την ήδη επιβαρυμένη ψυχολογική κατάστασή της.
Ευχαριστώ…