Σχόλια 15 Δεκεμβρίου 2020
Γράφει η Πέλλη Ζωγοπούλου
Παιδικός Κήπος Πικιώνη
Συμβούλιο στις 2 Δεκέμβρη, με άσχετα -προς τη στήλη εννοείται, κι ελάχιστα θέματα και προ ημερησίας συζητείται το θέμα του Παιδικού Κήπου Πικιώνη. Το θυμάστε αγαπητοί αναγνώστες; Τον Απρίλη του 2014 είχαμε δημοσιεύσει πρωτοσέλιδο, με πηχυαίους τίτλους που παρουσίαζαν τη μελέτη που εκπονήθηκε από το ΤΕΙ Αθήνας – από την ομάδα ειδικών επιστημόνων του Τμήματος Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης και ήταν έτοιμη να κατατεθεί προς έγκριση στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων.
Βαρύγδουποι όλοι οι τίτλοι, δε συμφωνείτε; Βεβαίως, τόσο μάλιστα που προκαλούν ανατριχίλες συγκίνησης, εάν τους πάρει κανείς τοις μετρητοίς…
Και τι έγινε; Α, απολύτως τίποτα! Εκτός βέβαια από την ανάλογη φιέστα που στήθηκε με επιτυχία, θα λέγαμε, στο Κοινοτικό της Φιλοθέης, τον ενθουσιασμό και τα μεγάλα λόγια, τις εξίσου μεγάλες προσδοκίες, αλλά και τα μεγάλα ονόματα που παρίσταντο στην τελετή! Τι καθηγητές, τι λέκτορες είχαν κουβαλήσει, τι, τι… δε λέγεται!
Και τι δεν ακούσαμε τότε! Και πόσο δέος δεν αισθανθήκαμε… εμείς οι άπειρο, περί εντυπωσιακών και άνευ ουσίας εκδηλώσεων! Βλέπετε ότι πρωτογνωρίζαμε τον Καλλικρατικό Δήμο και για την πρώτη τετραετία –ναι, το ομολογούμε, μας είχανε ψαρώσει!
Οι αμφισβητήσεις ήρθαν αργότερα∙ και παρέμειναν!
Και τελικά, τι έγινε; -θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας. Τίποτα δεν έγινε, ως συνήθως. Το είπαμε και πιο πάνω.
Τι εννοούμε με το ως συνήθως; Α, τίποτα το ιδιαίτερο, απλά θυμηθήκαμε παρόμοια θέματα που προβλήθηκαν με τις ανάλογες παράτες και τυμπανοκρουσίες, με άκρατους ενθουσιασμούς και τελικά… αφέθηκαν να ξεχαστούν. Ποιος θυμάται σήμερα τη γραμμή 4 (αν δεν απατώμαι) της Αττικό Μετρό –που θα πέρναγε από το Φάρο; Ποιος θυμάται τους μεγάλους ελεύθερους χώρους που χάθηκαν στο Νέο Ψυχικό; Μήπως κάποιος θυμάται ακόμα την ανάπλαση του αύλειου χώρου της Παλιάς αγοράς στο Ψυχικό; Δέκα χρόνια θέμα κι αυτό κι όλο στους σχεδιασμούς και στις μεγαλόστομες υποσχέσεις παρέμεινε!
Τέλος πάντων για τον Παιδικό Κήπο Πικιώνη πέρασαν άκαρπα τα χρόνια και φθάνουμε αισίως στο 2019 όπου τον Μάιο -και λίγες μέρες πριν τις εκλογές, ανατίθεται η μελέτη σε διακεκριμένο, ομολογουμένως, αρχιτέκτονα. Και; Και έρχεται η νέα διοίκηση και αναλαμβάνει ο Δημήτρης Γαλάνης, που έχει δηλώσει αλλεργικός με τις έντεχνες κωλυσιεργίες και τις άνευ λόγου καθυστερήσεις. Οπότε τον Σεπτέμβριο που αναλαμβάνει ανασκουμπώνεται και λέγε-πίεζε κατορθώνει να παραλάβει και να καταθέσει μια πλήρη μελέτη τον Δεκέμβρη του 2019. Μετράτε μήνες από τότε που ανέλαβε, μόλις τρεισήμισι –δεν κάνω λάθος στο μέτρημα, ε;- και μόλις επτά από τότε που ανατέθηκε εκ νέου η μελέτη. Σωστά δεν τα λέω;
Και ένα χρόνο μετά, Νοέμβριο του 2020, παίρνει την πολυπόθητη έγκριση από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Αυτοδιοικητική επιτυχία; Τεράστια και όχι μόνο, καθώς δείχνει τι Δήμαρχο έχουμε: μαχητικό, διεκδικητικό, αποτελεσματικό. Κι αυτές οι τρεις λέξεις τα λένε όλα. Κι ευχόμαστε… να μην αλλάξει και χτυπάμε ξύλο, γιατί πλέον –από αυτό το αυτοδιοικητικό μετερίζι που υπηρετούμε, τα έχουμε δει όλα! Ή σχεδόν όλα, για να ακριβολογούμε.
Πολυλογώ; Εντάξει, το καταλαβαίνω∙ ήθελα απλά να σας ενημερώσω πλήρως. Κι έρχεται, λοιπόν, το συμβούλιο της προηγούμενης εβδομάδας και συνάμα η γκρίνια της μείζονος αντιπολίτευσης για την επιτυχία του Δημήτρη Γαλάνη. Και παίρνει το λόγο ο Αλέξανδρος Καριώτης -που παρακολούθησε το συγκεκριμένο συμβούλιο κι απαριθμεί τα βάσανα που τράβηξαν ως προηγούμενη διοίκηση όλα αυτά τα χρόνια και που δεν τους επέτρεψαν σε δυο θητείες να ολοκληρώσουν μια υπόσχεση και ένα έργο!
Και βέβαια, φταίνε οι άλλοι –όλοι οι εξωγενείς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του υπουργείου και της γραφειοκρατίας. Και φυσικά καμιά ευθύνη δεν έχουν οι ίδιοι. Γνωστό το μοτίβο και ξεπερασμένο, θα λέγαμε, αλλά χρησιμοποιείται κατά κόρον κι όσοι ψαρώσουν! Εξ άλλου όποιος φωνάζει δυνατότερα έχει δίκιο! Αφήστε την καθιερωμένη κακιούλα: πατάτε πάνω σε έτοιμες μελέτες και κάνετε έργο!
Τςςςς…! Ατάκα, ε; Όχι αστεία, αλλά κι αυτή παίζει συνεχώς κι αδιαλείπτως, σαν πικρή κατακλείδα μιας τραγωδίας που εξελίσσεται μπροστά στην ανήμπορη να αντιδράσει αντιπολίτευση! Ουαί τοις ηττημένοις!
Τώρα, ρωτάτε τι είπε ο Δήμαρχος; Να σας πω, είπε ότι τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες καθυστερήσεις, τις ίδιες συμπεριφορές αντιμετώπισε κι αυτός, αλλά τελικά τις ξεπέρασε! Και μάλιστα σε κάτι μήνες κι όχι σε δέκα χρόνια! Τελικά δεν παίζει ρόλο τι συμβαίνει σε αυτή τη ζωή, αλλά πως ο καθείς επιλέγει να το αντιμετωπίσει.
Και η αυτοδιοίκηση δεν σηκώνει ανασήκωμα των ώμων και παραιτήσεις! Με τίποτα! Απεναντίας διεκδικήσεις αναζητά και μαχητικές και δραστήριες συμπεριφορές! Το «πέσε μήλο να σε φάω» δεν ήταν ποτέ το φόρτε της!
Εξ ου κι ότι οι μη διεκδικήσαντες δεν έλαβαν.
Και τι άλλο είπε; Είπε λοιπόν, ότι δεν ακυρώνει το έργο κανενός. Δεν ισχυρίζεται ότι ξεκινάει από το μηδέν, όταν όμως έρθει η δική του ώρα, από όσα έγιναν, παίρνει αυτά ακριβώς που του χρειάζονται, βάζει τη δική του σφραγίδα και προχωράει μαχητικά κι αποτελεσματικά!
Και ποιος άλλος πέταξε την καλή του κουβέντα; Α, ο κύριος Μαζαράκης, ναι, ναι! Τι είπε; Αφού άφησε την καθιερωμένη αιχμή ότι κάποτε ανήκαν στον ίδιο συνδυασμό και τώρα… είναι απέναντι, είπε ότι με τους μονολόγους που κάνετε κανείς δεν σας ακούει!
Ωραίο; Δεν θα το έλεγα, καρφί είναι και αναδεικνύει απλά τη δυνατότητα του ομιλούντος να χειρίζεται καλά… πρόκες και σφυρί! -τίποτα περισσότερο. Και τι απάντησε ο Δήμαρχος; Είπε: και τότε που ήμουνα μαζί σας, μιλούσα και πάλι δεν με ακούγατε. Κι έτσι με στείλατε για Δήμαρχο!
Παρεμπιπτόντως, αυτά τα αυτοδιοικητικά «διαζύγια» αποδεικνύονται τελικά πιο επίπονα από τα πραγματικά! Αλήθεια, οι άνθρωποι δεν τα ξεπερνάνε ποτέ! Τι στο καλό; Όταν τους παίρνουν στους συνδυασμούς τους βάζουν να ορκίζονται αιώνια πίστη και αυτοί παραβιάζουν τους όρκους τους όταν φεύγουν; Πώς στο καλό το βλέπουνε το θέμα;
Τα δέντρα και τα συμβούλια
Το λέω γιατί στο προ-προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο που συζητήθηκε το Τεχνικό Πρόγραμμα μαζί με το θέμα έβαλαν από σπόντα και δεκαέξι θεματάκια σχετικά με κοπές δέντρων! Και δυο-τρία άλλα ψιλοάσχετα με το κύριο θέμα που ήταν σαφώς το Τεχνικό Πρόγραμμα. Πού ξανακούστηκε αυτό; Τεχνικό Πρόγραμμα και Προϋπολογισμός συζητιούνται μόνα τους!
Και; Και εξαντλήθηκε ο χρόνος μας και η υπομονή μας, αλλά και τα κουράγια μας, καθώς για ένα τρίωρο έβαλαν τα δέντρα κάτω και μας διέλυσαν στη συζήτηση!
Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά τη Δευτέρα έρχεται η συζήτηση του Προϋπολογισμού και τρομάζουμε στη σκέψη ότι μπορεί να έρθουν παρέα και καμιά εικοσαριά άλλα θεματάκια, έτσι για να μας ταλανίσουν.
Παρεμπιπτόντως τι πρεμούρα κι αυτή της μείζονος αντιπολίτευσης με τα δέντρα; Σθεναροί υπερασπιστές ακόμα και των ξεραμένων μας προέκυψαν και τα παίρνουν από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και τα φέρνουν στο Δημοτικό Συμβούλιο και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη σωτηρία τους. Δεν είναι κακό, και για τα δέντρα πρέπει να μαχόμαστε, το πράσινο είναι ευλογία, αλλά καλέ ξεχάσανε; Αναρωτιέμαι… Τότε επί των ημερών τους, κάπου στις αρχές της δεκαετίας που δεν είχε εκδηλωθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό η ευαισθησία τους και η μία έγκριση κοπής διαδέχονταν την άλλη και δεχόντουσαν όλες τις εισηγήσεις της υπηρεσίας, χωρίς να τις πολυκοσκινίζουν… Να θυμάστε, άραγε, φίλτατοι αναγνώστες; Τότε μόνο εμείς, η εφημερίδα δηλαδή, μαχόμαστε! Δεν λέω ότι έκοβαν τα θαλερά και πράσινα, αλλά κάτι εξαιρέσεις για πάρκινγκ, για ανεγέρσεις οικοδομών κ.λπ. ειδικά σε Φιλοθέη και Ψυχικό δεν τα πολυεξέταζαν.
Και τόσο δεν άντεξαν την εφημερίδα και τη στήλη –που σήκωνε σημαία τα θέματα- που τα πήραν τα δέντρα από το Δημοτικό Συμβούλιο και τα παρέπεμψαν να συζητιούνται στην Ε.Π.Ζ. τώρα, βέβαια, σαν αντιπολίτευση αναθεώρησαν δεόντως τη στάση τους και τάχθηκαν… στη σωστή πλευρά!
