Σχόλια 20 Ιουλίου 2020

Αν θέλετε ακολουθήστε μας, κοινοποιήστε ή κάνετε like:

Σχόλια 20 Ιουλίου 2020

 

Γράφει η Πέλλη Ζωγοπούλου

Πότε λέγαμε για τα Δημοτικά Συμβούλια που γίνονταν αποκλειστικά με τηλεδιάσκεψη χωρίς φυσική παρουσία και χωρίς τον τοπικό τύπο –εξ ου και το στερητικό σύνδρομο, που μας έπιασε- και πότε έγιναν, όχι ένα αλλά δυο! Ακριβώς ένα στην αρχή του μήνα, που δεν προλάβαμε να το σxολιάσουμε, κι ένα προ ημερών την Πέμπτη στις 16 Ιουλίου.

Και επιτέλους συνήλθατε; -θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας, όχι τίποτα άλλο αλλά γιατί σας είχαμε πρήξει στις διαμαρτυρίες. Ε, κοντεύουμε, μια περίοδος προσαρμογής μας είναι απαραίτητη, θα λέγαμε. Βλέπετε η αποχή ήταν μεγάλη…

Τέλος πάντων, τέλος η γκρίνια∙ μπήκαμε πλέον στα γνωστά μονοπάτια και θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε τα κενά. Τώρα, το τι θα προλάβουμε να σχολιάσουμε… δεν ξέρω, καθότι και το συμβούλιο έγινε τελευταία στιγμή –για τους χρόνους της εφημερίδας, και ο χώρος είναι περιορισμένος. Γράφοντας και βλέποντας.

 

Μετά θάνατον

Η αναφορά στη μνήμη του Θάνου Βεζυργιάννη, του μεγάλου αυτοδιοικητικού, του οραματιστή Δημάρχου, που η απώλεια του έκανε φτωχότερη την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και προφανώς άμβλυνε και την οπτική γωνία, να πούμε; -τον τρόπο να πούμε; -που αντιμετωπίζονταν το έργο του∙ καθώς για πρώτη φορά όταν τέθηκε στο τραπέζι από το Νίκο Κανελλάκη αρχικά και μετά από τον Άρη Νάκα, αλλά και τον πρόεδρο του Κοινοτικού κύριο Στρατηγό, το θέμα της μετονομασίας του Αθλητικού Κέντρου Νέου Ψυχικού σε «Αθλητικό Κέντρο Θάνος Βεζυργιάννης» κανείς δεν έφερε αντίρρηση. Αν θυμάστε το είχε προσπαθήσει  και στο πρόσφατο παρελθόν ο κύριος Κανελλάκης,  αλλά τότε δεν βρήκε ευήκοα ώτα.

Βέβαια, αυτά τα πράγματα αργούν, έχουν κάποιες διαδικασίες, αλλά όπως και να ‘χει θα το δούμε το όνομα του γραμμένο στο Αθλητικό! Αναρωτιέται, όμως κανείς, δεν μπορούσαν να το έχουν κάνει λίγο νωρίτερα; –όταν βρισκόταν εν ζωή- να το χαρεί κι αυτός; Έπρεπε να πεθάνει για να του το αναγνωρίσουν; Τέλος πάντων, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Α, και επί τη ευκαιρία να διευκρινίσω προς κάθε ενδιαφερόμενο –πού έσπευσε να διορθώσει τα ελληνικά μας- ότι ο τίτλος της προηγούμενης εφημερίδας «Καλό ταξίδι κύριε Δήμαρχε» δεν μπήκε από λάθος, αλλά ήταν ο δικός μας προσωπικός αποχαιρετισμός στον φίλο Δήμαρχο, στον μέντορα, στο δάσκαλο.  Και δεν θελήσαμε να βάλουμε το κύριος σε εισαγωγικά, καθώς για εμάς και πάλι εξακολουθεί να ζει και να υπάρχει μέσα από το έργο του.

 

Αμφισβητίες!

Παρεμπιπτόντως, αυτό το έργο του Θάνου Βεζυργιάννη δεν αναγνωρίζεται από όλους… λογικό, ε; Σημείο αμφιλεγόμενο υπήρξε αυτός ο εξαίρετος Δήμαρχος με την έντονη και διεκδικητική προσωπικότητα, απόκτησε άπειρους και καλούς φίλους, αλλά και πολέμιους.

Κάποιοι τώρα,  ακόμα και μετά θάνατον, εξακολουθούν να αντιμάχονται τα όσα έκανε. Πού το διάβασα, καλέ; Ποιος μου το είπε, άραγε; Δεν θυμάμαι καλά, αλλά κάποιος αφρίζει κυριολεκτικά, θυμώνει και ωρύεται για… τα βούνερφ του Νέου Ψυχικού! Δεν του αρέσουν, πώς να το κάνουμε; Πολεοδομικά, χωροτακτικά; -δεν ξέρω κι από αυτά, τα θεωρεί απαράδεκτα!

Θα πω, όμως, κάτι: αυτά τα βούνερφ και οι  κυκλοφοριακές παρεμβάσεις πριν τριάντα χρόνια έδωσαν ανάσα στο Νέο Ψυχικό. Βέβαια, οι αμφισβητίες Νεοψυχικιώτες δεν είναι! -και μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, αλλά υποθέτω ότι  ελάχιστοι έχουν καταλάβει πόσο κοντά πέρασε το Νέο Ψυχικό από τον κίνδυνο  να γίνει μέρος του ολοένα διευρυνόμενου κέντρου της Αθήνας!

Σκεφτείτε το, μια πόλη που ορίζεται από τρεις μεγάλες λεωφόρους και μια μεγάλη οδική αρτηρία –την Τζαβέλα, ελπίζω έτσι να λέγεται- και επί πλέον είναι πέρασμα ανάμεσα σε Κηφισίας και  Μεσογείων, τι τύχη θα μπορούσε να έχει;

Και τέλος πάντων πριν τόσα χρόνια που σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους! Και δεν κάνουμε λόγο, φυσικά,  για την αξία που απόκτησαν οι περιουσίες, ούτε για το πράσινο που υπερπολλαπλασιάστηκε, ούτε για τη στεγνή πόλη που μεταμορφώθηκε σε προάστιο, ούτε για το εξαιρετικό, για την εποχή του, εμπορικό τρίγωνο, ούτε για τους ελεύθερους χώρους που την απόκτησή τους δρομολόγησε, ούτε για τίποτα άλλο!

Θα πούμε απλά ότι σε όσους δεν άρεσαν τα όσα έκανε, είχαν στην πορεία όλων αυτών των δεκαετιών τη δυνατότητα να τα διορθώσουν φέρνοντας καλύτερες δικές τους εναλλακτικές προτάσεις! Αλλά κάποιοι εκ των συνεχιστών ούτε να ποτίσουν τα λουλούδια που φύτεψε δεν μπόρεσαν! Και κάποιοι άλλοι έχασαν κι όσα με αγώνες διεκδίκησε! Λέω, εγώ, τώρα, και άμα θέλουν τα συζητάμε.

Οι επικριτές, όμως θυμήθηκαν και «περσινά ξινά σταφύλια» που λέει ο λαός! Αν είναι δυνατόν, θυμήθηκαν ότι είχε άποψη και για τα έργα που γίνονταν στην Κηφισίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και του το καταλογίζουν! Ε, και; -δεν δικαιούνταν να έχει άποψη; Και με το παραπάνω, θα λέγαμε, καθώς ήταν ο μόνος που προέβλεψε ότι η υπογειοποίηση στο Φάρο αν δεν συνεχιστεί μέχρι και την Αγία Βαρβάρα θα χρειαστούν τελικά διαχειριστικά μέτρα κυκλοφορίας, όπως και χρειάστηκαν!

Υπογειοποιείστε  την ταχεία κυκλοφορία και δώστε την επιφάνεια στα εκατέρωθεν προάστια έλεγε, και το διεκδικούσε. Και δεν θα χρειαζόταν να κόψουν και τα δέντρα του Ψυχικού που θύμιζαν γαλλικό βουλεβάρτο!  Για τον τόπο του νοιαζόταν, εντάξει;

Και ήταν ο μόνος που μιλούσε τότε για τους δακτύλιους της Αθήνας και τη σήραγγα των Τουρκοβουνίων, αλλά ποιος τον άκουγε; Έργα της τελευταίας στιγμής γινόντουσαν και μάλιστα με προχειρότητες, για θυμηθείτε: έτοιμη η υπογειοποίηση στο Φάρο, όταν αντιλήφθηκαν ότι δεν υπήρχε αντιπλημμυρική μελέτη! Και φτου από την αρχή! Το θυμάστε; Εμείς πολύ καλά, καθώς υπήρξε τότε  και ανάλογο πρωτοσέλιδό μας με τίτλο: Μπούμερανγκ οι προχειρότητες του ΥΠΕΧΩΔΕ!

Τέλος πάντων! Υπάρχουν, ωστόσο άνθρωποι, όπως λέει και η συνεργάτιδά μου που δικαιούνται να έχουν γνώμη και για τον τόπο τους και για τον κόσμο ολόκληρο κι άλλοι… που δεν δικαιούνται να ‘χουν ούτε για την αυλή τους!

Να θυμηθούμε όμως κι εμείς ότι ο Θάνος Βεζυργιάννης ήταν υπέρ της συνολικής αντιμετώπισης των προβλημάτων και δεν πήγαινε με τίποτα, μα με τίποτα τις αποσπασματικές λύσεις. Π.χ στις κυκλοφοριακές μελέτες! Και το επισημαίνουμε, γιατί μας έκατσε και η δημόσια διαβούλευση  για το ΣΒΑΚ (Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας) και θα ακούσουμε πάλι από τους γνωστούς αμφισβητίες γνώμες για αποσπασματικές λύσεις στο Νέο Ψυχικό. Και δεν θα ενδιαφερθούν καθόλου που η αριστερή στροφή στην Ψυχάρη βοήθησε στην αποσυμφόρηση του κόμβου της Κηφισίας αλλά μετέφερε το πρόβλημα στην πλατεία της Αγίας Σοφίας. Και φαντάζομαι δεν θα τους ενοχλήσει καν η αποσπασματική μελέτη για την ελεγχόμενη στάθμευση που θα στείλει όλους τους εποχούμενους υπερκαταναλωτικούς του Φάρου  βουρ στον οικιστικό ιστό! Το Νέο Ψυχικό να ‘χουν να αυλίζονται και τίποτα άλλο δεν τους μέλλει!

 

Τι συνέβη;

Δεν ξέρω αν πρόκειται για παρεξήγηση, αλλά ηθελημένη ενέργεια εκ μέρους του εκδότη δεν θα την χαρακτήριζα! Τι λέω; Να σας εξηγήσω: προ ημερησίας διατάξεως, στο συμβούλιο της περασμένης Πέμπτης, έρχεται ψήφισμα του Σωματείου των εργαζομένων του Δήμου μας, που ζητά να πάρουν θέση Δήμαρχος και Δημοτικό Συμβούλιο για δημοσίευμα της άλλης τοπικής εφημερίδας που κυκλοφορεί και που τους θίγει κατάφορα.

Τι συνέβη; Κάποιος αποφασίζει να εγκαινιάσει μια στήλη σχολίων –δίκοπο μαχαίρι πάντα αυτές οι στήλες, να το ξέρετε!- και χωρίς την παραμικρή σκέψη ο γράφων σχολιάζει τους εργαζόμενους, αναφέροντας ότι ουσιαστικά ασκούν αυτοί διοίκηση στο Δήμο και τους κατηγορεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, για συνδικαλιστικά και υπαλληλικά παιχνίδια εις βάρος των αιρετών!

Πώς του ήρθε; Αν είναι δυνατόν! –να κριτικάρει ο τοπικός τύπος, με τέτοιο τρόπο τους εργαζόμενους! Τι να πω; Μωραίνει Κύριος…

Τέλος πάντων! Θα το παρατηρήσατε ότι πολλά «τέλος πάντων» γράφω… είναι γιατί γράφοντας κι αναλογιζόμενη τα όσα συνέβησαν με διακατέχει στιγμές -στιγμές ένα αίσθημα ματαιότητας!

Λοιπόν, να ανασυγκροτηθούμε∙ Δήμαρχος και σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο –όσοι ήταν παρόντες τέλος πάντων, γιατί από την αντιπολίτευση έλειπαν δυο βασικά στελέχη, Ξυριδάκης και Μουράντ, έδωσαν δίκιο στους εργαζόμενους και εκπόνησαν ανάλογο ψήφισμα όπου αναφέρουν σαφώς την αντίθεσή τους με το δημοσίευμα και εξάρουν την άψογη συνεργασία Διοικούντων –πρώην και νυν- και εργαζομένων.

Και μάλλον λύθηκε το θέμα, λέω εγώ τώρα…

Ως προς τους αιρετούς εννοώ ότι λύθηκε, γιατί εικάζω ότι οι εργαζόμενοι μια πικρία ακόμα την έχουν. Δεν είναι και λίγα αυτά που τους έγραψαν! Κι ειδικά όταν ξέρουν ότι ειπώθηκε, ό,τι ειπώθηκε, αλλά μάλλον… η ρουτίνα δεν πρόκειται να αλλάξει! Λέω εγώ τώρα…

Κι εμάς μια πικρία μας την άφησε η όλη διαδικασία… Διαφορετική βέβαια από αυτή των εργαζομένων, αλλά αντιληφθήκαμε εναργώς ότι εκδότες και εργαζόμενοι στις εφημερίδες είναι σαφώς αναλώσιμοι για τους αιρετούς… Ένα λάθος και πάει! –σου πήραν το κεφάλι! Επί τόπου και στεγνά! Αφήστε που ο κύριος Μαζαράκης δήλωσε ορθά κοφτά ότι δεν συνδιαλέγονται με δημοσιεύματα..  Α, μπα! -καλά δεν άκουσα, άλλο θα είπε! Μάλλον ότι δεν συνδιαλέγονται με έντυπα που φιλοξενούν τέτοιου είδους δημοσιεύματα ή αν προτιμάτε την πιο σνομπ εκδοχή… ότι δηλαδή, δεν συνδιαλέγονται καθόλου με έντυπα!

Θα μου πείτε, τώρα, με τη γλώσσα που έχεις τι περιμένεις; -ευκαιρίας δοθείσης θα βγάλουν κι αυτοί το άχτι τους. Μμμμ, ναι, δε λέω, αλλά εμείς δεν το χοντρύναμε ποτέ το παιχνίδι, στις παρυφές της πολιτικής κριτικής περπατούμε. Δεν είμαστε αδίστακτοι… Λέω και πάλι εγώ τώρα και μακάρι να μη χρειαστεί να δείξουμε αν έχουμε τέτοια πλευρά. Πάντως μια αίσθηση ματαιότητας και μια στυφή έστω γεύση την αποκομίσαμε από τη συνεδρίαση και τις στάσεις. Εκτός κι αν… ότι είπανε το ξεχάσουνε το επόμενο λεπτό και πάλι φίλοι θα ‘ναι!

 

Τα νήπια, τα προνήπια και…

Καμιά λύση δεν τους κάνει και τίποτα δεν τους ευχαριστεί! Ποιους; Α, τη μείζονα αντιπολίτευση, τη «Συμμαχία Πολιτών». Δηλαδή; Τι δηλαδή, έρχονται οι άνθρωποι μετά από δυο και κάτι χρόνια απραξίας  και τη βγαίνουνε από γωνία στο Δημήτρη Γαλάνη, λέγοντάς του ότι είχε δέκα και μισό μήνες μπροστά του να βρει την ιδεώδη λύση για τις αίθουσες που τους υπολείπονται και δεν τη βρήκε! Περί διετούς υποχρεωτικής εκπαίδευσης η συζήτηση, ε; Το καταλάβατε, έτσι;

Και είναι θυμωμένοι μαζί του και του καταψηφίζουνε το θέμα κι ας πάνε τα παιδάκια… -άραγε πού;

Και δεν είναι μόνο τον 3ο και 4ο Δημοτικό που άναψε τις αντιρρήσεις, αλλά και ο παιδικός σταθμός, στο κτίριο της οδού Διαμαντίδου στο Ψυχικό, που ανήκει στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο κι ακόμα δεν βρέθηκε μια κοινή λύση αποδεκτή από Δήμο και ιδιοκτήτες, αν και ο Δημήτρης Γαλάνης είναι βέβαιος ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα, καθώς υπάρχει πλέον  μια καλή συνεννόηση με το Ίδρυμα.

Τέλος πάντων –νάτο πάλι… το μάταιο του πράγματος που λέγαμε, άντε πάμε παρακάτω∙ λοιπόν,  τα προβλήματα με το κτίριο της Διαμαντίδου δεν είναι σημερινά, εντάξει; Μαζί της τα κουβάλησε η «Συμμαχία Πολιτών». Πόσα  χρόνια είχανε περιθώριο να τα λύσουνε; Ο Γ.Γ. κύριος Ζεγγίνης είπε ότι τους ταλανίζει το θέμα από το 2007  και  δεν το έλυσαν! Και τώρα θεωρούν ότι οι ενέργειες της παρούσας Δημοτικής Αρχής δεν είναι νόμιμες και μάλλον είναι αίολοι και έτσι το καταψηφίζουν!

Επιμένουν, ωστόσο, όλοι ότι το κτίριο του Παιδικού Σταθμού στην Αγία Βαρβάρα θα μπορούσε η διοίκηση Γαλάνη μέσα στο δέκα και μισό μήνες διοίκησης να το έχει φτιάξει και ότι υπήρχε μελέτη έτοιμη! Όου, τι ακούμε!

Επιγραμματικά να αναφέρουμε ότι κάνουν λόγο για μια πανάκριβη μελέτη του 2012, προφανώς δύσκολα υλοποιήσιμη, όπου ως ανέφεραν οι κ.κ. Ζεγγίνης και Ζερβός το κόστος ανακατασκευής ισοδυναμεί με το κόστος γκρεμίσματος και ξαναχτισίματος! Αφήστε που χρηματοδοτικό εργαλείο δεν υπάρχει εδώ και τώρα και οι διαγωνισμοί κι όλα τα συναφή παίρνουν απείρως περισσότερο χρόνο από τους… δέκα και μισό μήνες της διοίκησης Γαλάνη!

Εμείς παρόλα αυτά δεν θα πούμε ότι επί εννέα και μισό χρόνια, τόσα δεν ήτανε η προηγούμενη διοίκηση; – δεν αξιώθηκαν  να το φτιάξουν! Θα πούμε μονάχα ότι αν ζητάνε σε ελάχιστους μήνες να κάνει ο Γαλάνης ότι δεν έκαναν αυτοί σε αντίστοιχα χρόνια, τότε… μάλλον του αναγνωρίζουνε δυνατότητες και αν συνεχίσουν την ίδια πρακτική και σε άλλα θέματα, μάλλον του ανοίγουνε, από μόνοι τους, την πόρτα και στην επόμενη τετραετία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αν θέλετε ακολουθήστε μας, κοινοποιήστε ή κάνετε like:

Σχετικές δημοσιεύσεις