Υπό τού Πρωτοπρεσβυτέρου Ίωάννου Παπαγγελοπούλου Θεολόγου- Έφημερίου Άγίου Δημητρίου Ψυχικού
Γράφει ο πατήρ Ιωάννης
Θεοφιλέστατε, Άντιπρόσωπε τής Αυτού θειοτάτης Παναγιώτητος Πατριάρχου κου κου Βαρθολομαίου, Άγιε Πρωτοσύγκελλε, Τίμιον συμπρεσβυτέριον, κε Δήμαρχε, Άγαπητοί μου Φίλοι και συγγενείς.
«Ό κόσμος παράγεται καί η επιθυμία αυτού. Ό δέ ποιών τό θέλημα τού Θεού, μένει είς τόν αιώνα».
Ό αγαπητός εν Χριστώ αδελφός και συλλειτουργός Πατήρ Κων/νος εκοιμήθη την 16ην τρέχοντος μηνός (Σεπτεμβρίου).
Έγεννήθη τό έτος 1935 στίς Μοίρες Νήσον Κρήτη καί έζησε πολλά χρόνια στό Ήράκλειο Κρήτης. Τά πρώτα γράμματα, εδιδάχθη στήν πατρώα γή καί μετά τήν αποφοίτησίν του, μετέβη είς τήν Πατριαρχικήν Θεολογική Σχολήν Χάλκης τής Κωνσταντινουπόλεως όπου εσπούδασε Θεολογίαν (1954-1958). Μετά τό πέρας τών σπουδών του, εχειροτονήθη Κληρικός Πρεσβύτερος ως Ίερομόναχος καί έλαβε τό οφφίκιον τού Άρχιμανδρίτου. Άνεκηρύχθη Διδάκτωρ τού Παν/μίου Στρασβούργου (1964).
Διορίσθη τό πρώτον ως Καθηγητής Θρησκευτικών στήν ιδιαιτέρα του πατρίδα (1964-1975). Ωσαύτως διετέλεσε προιστάμενος τής ενορίας Άγίου Νικολάου Κρήτης και Ίεροκήρυξ τής Ίεράς Μητροπόλεως Πέτρας (1958-1969) καί μετά πάροδον ετών, μετετέθη στην Ίεράν Άρχιεπισκοπήν Άθηνών, (1969) όπου διορίσθη ως Προιστάμενος στόν ενταύθα Ίερόν Ναόν τού Άγίου Δημητρίου Ψυχικού καί συγχρόνως ως Καθηγητής Θρησκευτικών στο Λύκειο Φιλοθέης. Ύπήρξε δραστήριος τόσον στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα, όσον καί στα ιερατικά. Είχομεν αγαστή συνεργασία σε όλους τούς τομείς τής λατρευτικής ζωής τής εκκλησίας.
Μέ αποτελεσματικότητα ηργάσθη διά τήν διαμόρφωσιν τού αυλείου χώρου τού Ναού, στίς σκάλες, εκατέρωθεν με ωραία μάρμαρα, δωρεά καί δαπάνη ενός γείτονος ευεργέτου, καθώς καί γιά τό Γραφείον τού Ναού δωρεάν τού έπιχειρηματία Χαραλάμπους Τσαούσογλου. Έσωτερικά τού Ναού, λόγω τών αναθυμιάσεων από τό κάψιμο τών κεριών αί αγιογραφίαι είχον υποστή αλλοιώσεις καί ανέθεσε τήν διόρθωσιν καί τήν συντήρησιν τούτων είς τίνα Άγιογράφον, Συντηρητήν, κατόπιν αδείας τού Ύπουργείου Πολιτισμού. Ή μέριμνα διά τόν Ναόν ήτο πρωταρχικό του καθήκον. Έτύγχανε σεβασμού καί υπολήψεως εκ μέρους τών πιστών καί τού πληρώματος τής Έκκλησίας.
Ίδιαίτερο χάρισμα ήτο η φιλανθρωπία. Ώς υπεύθυνος τού Φιλοπτώχου, είχε δημιουργήσει μετά τών κυριών, τού φιλοπτώχου, φιλανθρωπική κοινότητα, όπου κάθε μήνα, βοηθούνταν 30-35 άποροι διά χρηματικού ποσού, καθώς καί διά τήν αγορά φαρμάκων είς τούς έχοντας ανάγκην ασθενείς συνανθρώπους μας.
Πέραν τούτων, ως υπεύθυνος επιμελήθη διά τήν αποκατάστασιν καί επιδιόρθωση τής σκεπής τής Έκκλησίας, πού λόγω διαβρώσεως είχον αλλοιωθεί οι τοιχογραφίες τού Τρούλου και γενικά όλης τής σκεπής.
Χαρακτηριστική είναι η προσφορά του στην Έκκλησία. Ένθυμούμαι μία εποχή κατά τήν οποίαν εστερείτο εσόδων ο Ναός καί έδωσε από τόν εαυτό του δωρεάν, τέσσαρα εκατομμύρια, (έλληνικό νόμισμα) πρός εξόφλησιν τών υποχρεώσεων τού Ναού.
Ή φιλανθρωπία τού πατρός Κων/νου ήτο ανέκαθεν ενδεικτική καί συνεπής σ΄αυτό πού λέγουν οι Άρχαίοι Έλληνες: «Άρετή κάν θανή τις, ούκ απόλλυται». Δηλαδή, καί έάν αποθάνει κάποιος, ή αρετή του, δέν χάνεται. Τα καλά του έργα τον ακολουθούν. Αυτό όμως σαφέστατα μάς το βεβαιώνει ο Κύριος μας στήν Καινή & Παλαιά Διαθήκη (στήν Άποκάλυψη 13.19) σε κάποιον επίσκοπόν του. «Οίδασου (γνωρίζω) τα έργα σου καί τήν αγάπην σου καί τήν πίστιν καί τήν διακονίαν σου καί τήν υπομονή σου».
Καλόν είναι να αναφέρω καί τήν θέσιν που έλαβε όταν ενορίτισσα ηθέλησε να αφήσει στον Ναόν, τήν κατοικίαν της, μετά θάνατον, στην αποκλειστική διαχείριση καί κυριότητα τού Πατρός Κων/νου. Ύπέδειξε τήν απ΄ευθείας στον Ναόν χορηγία ίνα μη καρπωθή αυτός τήν δωρεά αξίας 600 χιλιάδων ευρώ.
Χρημάτισε σύν τοίς άλλοις Διευθυντής τής Άνωτέρας Έκκλησιαστικής Σχολής στήν Κηφισιά, (1975-1985) ως επίκουρος Καθ/τής όπου από εκεί απεφοίτησαν πολλοί, γενόμενοι άλλοι μέν Κληρικοί Ίερείς καί έτεροι Άρχιερείς καί Καθηγηταί Παν/μίου.
Έτσι έλαβον παιδείαν θεολογική ένας μεγάλος αριθμός υποψηφίων Κληρικών, οίτινες ανεδείχθησαν ανώτεροι τού διδασκάλου των.
Ήτο εγγεγραμμένος ώς υποψήφιος διά Άρχιερατεία σύμφωνα μέ τα προσόντα πού είχεν καί διέθετε, διό καί η Έκκλησία τόν περιέβαλε με πολύ αγάπη. Πλήν όμως οικεία βουλήσει καί υπαιτιότητι, τούτο δέν επετεύχθη.
Είχε γράψει πολλά συγγράμματα μέ πάσης φύσεως θέματα, πολλάκις φιλοσοφικού περιεχομένου. Ύπήρξε άφθαστος ομιλητής απ΄άμβωνος καί πολύ αυστηρός τών καθηκόντων του στήν ζωήν του.
Ή απώλεια τού πατέρα του στήν νηπιακή ηλικία υπό τών Γερμανών, τού εστέρησε πολλά στήν ζωήν του καί τήν σταδιοδρομία του. Άνετράφησαν πτωχά πλέον μετά τής αδελφής του από τήν χήρα μητέρα τους. Άγαπούσε πολύ τήν Κρήτη καί κάθε χρόνο την επισκέπτετο.
Αυτή αγαπητοί μου έν ολίγοις υπήρξε η ζωή τού πατρός Κων/νου, διό καί συνήλθαμεν σήμερον, να τον αποχαιρετίσωμεν διά την πρόσφορά του στην εκκλησία καί την αγάπην του στον πάσχοντα συνάνθρωπον καί να τού ευχηθώμεν λέγοντες:
Άδελφέ, « Ό κόσμος παράγεται καί η επιθυμία αυτού. Ό δε ποιών το θέλημα τού Θεού, μένει στον αιώνα» (Α΄Ίωαν.13-17). Πορεύου λοιπόν καί αναπαύου έν ειρήνη. «Άφού ούκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν». «Μακρόθυμος και πολυέλεος ο Κύριος, ούκ είς τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τόν αιώνα μηνυεί». Ό Κύριος σε περιμένει. Καλό σου Ταξίδι. Καλή αντάμωση.
Πατήρ Ίωάννης.
