Το τελευταίο «αντίο» στον καλοσυνάτο γίγαντα
Το πρωί της 26ης Ιουλίου 2002, η είδηση του θανάτου του Λευτέρη Ντούσκου διαδόθηκε σαν αστραπή και σκόρπισε θλίψη και πόνο σε όλους όσους τον γνώρισαν: σε αυτούς που μεγάλωσαν μαζί του, που έπαιξαν, που δούλεψαν, που διασκέδασαν.
Ο Λευτέρης γεννήθηκε στην Ήπειρο και μεγάλωσε στο Νέο Ψυχικό στην Τερτσέτη, στην αυλή της κυρά Άννας. Δυνατός και εργατικός, μπήκε από νωρίς στην βιοπάλη. Εργάστηκε στον Δήμο Νέου Ψυχικού, στην Υπηρεσία Πρασίνου για πάνω από τριάντα χρόνια.
Ο θάνατός του επήλθε δύο μήνες μετά από ένα σοβαρό τροχαίο, που τον έστειλε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Η κηδεία του τελέσθηκε στο Νεκροταφείο Χαλανδρίου στις 27 Ιουλίου, όπου και συγκεντρώθηκαν πάνω από τριακόσια άτομα. Φίλοι, συμμαθητές, παλιοί και νέοι συνάδελφοι, πολλοί από τους οποίους γύρισαν εσπευσμένα από τις διακοπές τους για να απευθύνουν στο χαμογελαστό μεγάλο αυτό παιδί, στον λεβέντη, το τελευταίο αντίο. Το κλίμα βαρύ, με τα αναφυλλητά ακόμα και των αντρών, να σπάνε τη σιωπή.
Το παρών έδωσαν ο Δήμαρχος Δημήτρης Γαλάνης και οι Αντιδήμαρχοι Ελένη Ζέππου και Γιώργος Παπαχρόνης. Με το πέρας της τελετής, έναν σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο παιδικός του φίλος Σπύρος Σκαφίδας, ενώ ο επικήδειος του Γιώργου Παπαχρόνη, Αντιδημάρχου και φίλου του εκλιπόντος, έκανε όλους τους παρευρισκόμενους να δακρύσουν:
«Είναι αβάσταχτος ο πόνος και η στεναχώρια που πρέπει να σου πούμε το τελευταίο Αντίο. Γιατί φεύγεις νέος έχοντας δυνατότητες να κάνεις και να προσφέρεις πολλά ακόμη, στην οικογένειά σου, σε εμάς και στην κοινωνία του Νέου Ψυχικού πού τόσο αγάπησες. Ήσουν αξιαγάπητος από όλους ανεξαιρέτως, δεν είχες εχθρούς αλλά μόνο φίλους. Ακέραιος, με αγνότητα και περιέργεια μικρού παιδιού, με αγάπη για όλους».
Με θερμά λόγια μίλησε για τον χαρακτήρα και την καλοσύνη του Λευτέρη Ντούσκου, για τον αγαθό γίγαντα με την μεγάλη καρδιά, έναν άνθρωπο με απέραντη καλοσύνη, τρυφερότητα σπάνια ευγένεια και μεγάλη αγκαλιά για όλους.
«Ήσουν Άνθρωπος με Α κεφαλαίο: «Συμμερίζομαι», «Συμπάσχω», «Προσφέρω» -αυτές ήταν οι αξίες σου. Γι’ αυτό άφησες όλους εμάς που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε από κοντά πολύ πιο φτωχούς και απαρηγόρητους. Η καλλιέργεια, η ευγένεια, η κομψότητα και η ευθύτητα στους τρόπους σου, το επαγγελματικό σου ήθος, η καλοσύνη σου, η οξύνοια, το χιούμορ σου ήταν βάλσαμο στην ψυχή μας. Η αφοσίωση στην οικογένειά σου και στους φίλους σου ήταν απεριόριστη. Το ήθος και η αξιοπρέπεια στην επαγγελματική σου πορεία φάρος για τους συνεργάτες σου που έμειναν πίσω».
Και κλείνοντας με λίγα ακόμα λόγια εκτίμησης και αγάπης, αποχαιρέτησε τον αγαπημένο συνεργάτη και φίλο:
Ήταν τιμή για όλους, αλλά και για το Νέο Ψυχικό, η εν γένει παρουσία και η προσωπικότητά σου. Θα σε θυμόμαστε όλοι για την ταπεινότητά σου, την αξιοπρέπεια, το απίστευτο φιλότιμο, την βοήθεια που προσέφερες, πολλές φορές χωρίς κανείς να στο ζητήσει. Γιατί πολύ απλά το ένιωθες και συνέπασχες με τον διπλανό σου. Γιατί είχες μία καθαρή και άδολη καρδιά.
Καλό ταξίδι Λευτέρη θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας.
