Άγχος ο μεγάλος εχθρός
«Στηρίζουμε τα παιδιά μας στις εξετάσεις»
Παρακολούθησαμε την προηγούμενη εβδομάδα την τηλεδιάσκεψη που συνδιοργάνωσε ο Δήμος Φιλοθέης – Ψυχικού και ο ΟΚΑΠΑ με ομιλήτρια την κυρία Γιαννοπούλου Μαριέλλα, συμβουλευτική ψυχολόγο και θέμα: «Πλησιάζουν οι Πανελλήνιες. Πώς μπορώ να στηρίξω καλύτερα το παιδί μου;»
Ποια είναι η Μαριέλλα Γιαννοπούλου
Η τηλεδιάσκεψη κράτησε περίπου 45 λεπτά και η κυρία Γιαννοπούλου απεδείχθη εξαίρετη ομιλήτρια. Μιλούσε με το στόμα και την καρδιά ενός εφήβου. Μετέδιδε τα συναισθήματα και άμεσα άλλαζε, γινόταν ενήλικη και πρότεινε λύσεις, μας έβαζε σε σκέψεις και πάλι άλλαζε: μετέφερε διαλόγους, σύντομες ιστορίες. Η αγάπη της προς τα παιδιά και η κατανόηση έκδηλη σε όλα τα λόγια της. Μητέρα και η ίδια τεσσάρων παιδιών, ξεκίνησε τις σπουδές της από τα οικονομικά στο London School of Economics και Οικονομικά (BSc) αλλά η ψυχολογία την κέρδισε. Συνέχισε τις σπουδές της στην Συμβουλευτική Ψυχολογία (Ed.M, M.A.) στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, ξεκίνησε την ειδίκευσή της στη Συστημική Θεραπεία στο Ackerman Institute for the Family στη Νέα Υόρκη και την συνέχισε στο Αθηναϊκό Κέντρο Μελέτης του Ανθρώπου (AKMA) στην Αθήνα.
Η τηλεδιάσκεψη
Ξεκίνησε από εκεί που ξεκινούν τα πάντα γύρω μας. Από την νέα πραγματικότητα: την πανδημία. «Οι Πανελλήνιες στην εποχή του κορονοϊού δημιουργούν μια αβέβαιη πραγματικότητα. Οι αλλαγές που έχουν ζήσει οι οικογένειες είναι πολλές, παράλληλα οι έφηβοι βιώνουν απώλειες όπως επαφή με τους συμμαθητές, προσωμοιωτικά τεστ ακόμα και οι διακοπές μετά τις εξετάσεις είναι αμφίβολες. Υπάρχει μια γενικότερη αβεβαιότητα που δείχνει ότι η φετινή φουρνιά μαθητών πιθανόν να έχει αυξημένο άγχος. Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται το απολιθωμένο σύστημα, τα θέλω της νιότης».
Θα τα καταφέρω; Θα τα θυμηθώ; Άγχος που πολλές φορές γίνεται βασανιστικό.
Οδηγίες για να βγάλουμε το άγχος δεν υπάρχουν, λέει η κυρία Γιαννοπούλου. Θα μάθουμε να το διαχειριζόμαστε, να μην μας κατακλύζει. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσουμε και να σταθούμε δίπλα στο παιδί μας. Βάση όλων η αποδοχή. Οι περισσότεροι μαθητές υποστηρίζει η ψυχολόγος φοβούνται την αποτυχία νιώθουν ότι δεν έχουν δικαίωμα να αποτύχουν. Συνάμα φοβούνται ότι θα απογοητεύσουν τους γονείς τους. συχνά ακούγεται η φράση: «Δεν θα αντέξω να δω την απογοήτευση στα πρόσωπά τους».
Πρακτικές βοήθειας
Επειδή δεν ξέρουμε πραγματικά τι βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις και η αλήθεια είναι ότι άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη, η κυρία Γιαννοπούλου πρότεινε κάποια «κόλπα» όπως:
- καθησυχάζουμε τα παιδιά (όλα θα πάνε καλά),
- έχεις δίκιο, υπάρχει περίπτωση να ξεχάσεις όλα αυτά που έχεις διαβάσει, όμως έλα να το συζητήσουμε και μπορεί να βρεθεί ένα plan Β σ ’αυτή την περίπτωση,
- τονώνουμε την αυτοπεποίθησή του και χρησιμοποιούμε παραδείγματα από τη δική του ζωή και από πράγματα που έχει καταφέρει στο παρελθόν. Προσοχή, εδώ δεν φέρνουμε ως παραδείγματα άλλους ανθρώπους (π.χ. αδέλφια, φίλους, κλπ),
- απλά μπορούμε να ακούμε. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να μιλήσουμε. Είναι καλό να μιλάει το ίδιο το παιδί, ώστε να τον βοηθήσει να ξεσπάσει ακόμα και να κλάψει.
- Και τέλος μια αγκαλιά και ένα ζεστό νοιάξιμο είναι αυτά που θα δείξουν ότι συναισθάνεσαι.
Φράσεις που κρατήσαμε ως σημαντικές
Είναι φυσιολογικό να έχει άγχος ο έφηβος, τα παιδιά μας δεν είναι η προέκτασή μας, δεν αντανακλά τις δικές μας ικανότητες η αποτυχία ή η επιτυχία τους , δεν ταυτιζόμαστε με το παιδί. Είμαστε δίπλα στο παιδί αλλά κρατάμε και την προσωπική μας ζωή. Δεν φροντίζουμε το παιδί σαν να είναι άρρωστο. «Είμαι εδώ για σένα αλλά δεν έχω βάλει τη ζωή μου σε μια μεγάλη παύση».
Προσδοκούμε από τα παιδιά μας, αλλά δεν απαιτούμε: προσδοκία είναι ότι πιστεύω στις ικανότητες του παιδιού μου και το στηρίζω, είμαι δίπλα του. Απαιτώ σημαίνει ότι με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Περιμένω ότι θα μου το φέρεις το αποτέλεσμα (εκεί είσαι απέναντι).
Η αποτυχία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Η ματαίωση είναι ανθρώπινη. Όλοι έχουν περάσει δύσκολα και οι παππούδες μας επίσης αλλά τα έχουν καταφέρει. Σημασία έχει να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό.
Πίεση από την κοινωνία και το σχολείο υπάρχει. Δεν χρειάζεται και από την οικογένεια.
